Mono-logos con Jane Goodall




Varios meses sin saber nada de Lisa, Lui y Tobías. Las últimas noticias llegaron desde Tarifa. Tenían previsto volver a Virunga con Maka y Amedio para disfrutar de la gran fiesta donde empezó su aventura juntos.

La fiesta se celebró el pasado 16 de enero y nuestros amigos no aparecieron. Contacté con Cheeta, Zira, el Sr. Nilsson, Bili, Colo… nadie sabe nada de ellos. Espero que no les haya pasado nada grave. Últimamente he visto varias noticias de asesinatos y guerras en diferentes zonas de África.  No quiero recordar la tragedia ocurrida en el lago Kambaba con la amiga de Lui.

Estaba desesperado y ya no sabía como encontrarlos. Fue entonces cuando me llegó una watsapp de Monica. Era una invitación para asistir a una conferencia de JANE GOODALL en Barcelona. Lástima no verme la cara en ese momento. Estaba convencido que Jane me ayudaría a contactar con Tobías, Lui y Lisa.

La semana pasada tuve el placer de asistir a la esperada conferencia con dos buenos amigos, Toni y Elena. Mientras les contaba mi preocupación por los monos, apareció Jane en escena. Los aplausos cortaron nuestra conversación y el resto de conversaciones de la sala. Momento inolvidable. Empieza la conferencia. Absoluto silencio, reconocimiento y algunas sonrisas escuchando a Jane. Durante más de una hora Jane hizo un repaso a su vida, una historia digna de las mejores películas, 81 años de pasión. Para acabar nos muestra un VÍDEO que hizo saltar las lágrimas a más de uno. Todos en pie aplaudiendo y con la piel de gallina. Todos queríamos abrazar a Jane. ¡¡¡Muchas gracias Jane Goodall!!! Momentos.

Tras la conferencia nos invitaron a salir a la terraza a tomar unos canapés deliciosos. Yo estaba más pendiente de Jane que de los canapés, convencido que ella me daría nuevas noticias de mis amigos.

Oí unas risas que me resultaban familiares, aunque no las había oído nunca. No me lo podía creer. Allí estaban Tobías, Lui, Lisa, Maka y Amedio, con una copa de vino charlando con Jane.

Recordamos aventuras vividas durante este año; la fiesta inicial en en Virunga, las charlas con Terese, el festival sexual con Bono y sus colegas en Wamba, las “vacaciones” en Zanzíbar, kitesurf en Tarifa…

El camarero interrumpe la conversación para ofrecernos unos canapés de pulpo con pescadito. Nos empezamos a mirar y a reír. ¿Os acordáis de los chistes ganadores? Que casualidad, ¿o causalidad? jajajaja

Pasamos toda la noche juntos, compartiendo unos momentos de felicidad, hasta que se apagaron las luces, se hizo el silencio y empezó a sonar la MÚSICA.


Meres




Quiero dar las gracias a la Revista Criteri y especialmente a Dani y Toni por animarme a escribir y publicar los Mono-logos. Me he reído muchísimo escribiendo y compartiendo con vosotros las aventuras de Tobías, Lisa y Lui.

¡Muchas gracias!

Si queréis refrescar la memoria, aquí va la serie completa. 










Share this:

1 comentari :

  1. Que bones les històries de Meres i els seus amics, sempre hi ha algo de realitat i molta fantasia. Ja eren com de la família, et trobarem molt a faltar, snif. Buaaaaa!

    ResponElimina

 
Copyright © Revista CriTeri. Designed by OddThemes